Word lid!
Nieuws
22
november

19 november 2017, Drents-Friese Wold. IVN Leeuwarden Excursie

19 november 2017, Drents-Friese Wold. IVN Leeuwarden Excursie

Het is niet best. Er vallen stiltes tijdens de IVN excursies. Mensen zijn bang iets te zeggen wat tegen ze gebruikt kan worden in een verslag op FB of het Leeuwenboekje van IVN Leeuwarden. Het wordt nog gênanter als er getracht wordt de rollen om te draaien en 9 personen me aankijken en vragen of de “baas”een eindspeech wil houden. Wijselijk houd ook ik me stil maar of het nou echt wijselijk is … Door gedurende de dag goed te luisteren komen er toch anekdotes aan het licht. Zo vraagt Lies aan Albert of het gelukt is met zijn draaihals als hij terugkomt van een sanitaire stop tussen de bomen. Het wordt nog smeuïger als het weer eens op shit uitdraait. Er wordt een bult runder-stront bestudeert waarna de conclusie wordt getrokken dat het aan de “baas” toebehoort omdat hij uit die richting kwam, na een sanitair uitstapje tijdens een regenbui. Tsja … wie de bal kaatst, kan shit terug verwachten. 

Extra dimensie
Waar we zijn geweest? Oh … euhhh … we hebben prachtig gewandeld door 3 gebieden in het Drents-Friese Wold. Onder mooi-weer-omstandigheden ook al wilden de heren en dames van de weersvoorspelling nog zulk baggerweer hebben. Die paar buien schrikken we niet (meer) van. Wandelen in het zonnetje in overweldigende herfstkleuren als decor. Als bestuur hadden we een doelsoort. Die was niet in de aankondigingsmail gezet anders kan het alleen maar tegenvallen. Het werd uiteindelijk een tegenvaller omdat er geen kruisbekken werden gezien. Laat staan de grote kruisbekken ondanks de invasie die gaande is. Tegenvaller is een groot woord in deze want het had enkel een extra dimensie gegeven aan een verder zeer geslaagd vogeluitje.

Gekkigheid
Tijdens de eerste etappe (gebied Hoekenbrink) werden o.a. al zwarte mezen en kuifmezen gezien. Dat was al kicken voor de meesten want die zie je nou niet bepaalt elke dag of elke week of elke maand. In het flockje ook boomklevers, boomkruipers, goudhanen, matkoppen en pimpels. Daar tussendoor jakkeren en hakken 2 grote bonte spechten met de zomer in het hoofd. ‘Het lijkt wel of ze aan het baltsen zijn. ‘Albert Eggens is de vorige trip niet vergeten. ‘Moet je maar bij de baas blijven,’ kreeg hij te horen nadat hij door was gereden en een Jan-van-Gent miste die op het Lauwersmeer was neergestreken. Of de opmerking, ‘Je weet waar het bij wie te beleven is,’ is ook niet nieuw. Allemaal gekkigheid natuurlijk maar Albert blijft aan mijn zijde deze wandeling. Gekkigheid of niet, het levert winst op. ‘Zie je die gaaien daar in de boomtoppen. En daar zit eentje prachtig op die dode tak in de zon.’ De houding van de vogel doet anders vermoeden en zet de kijker erop. ‘Het is een klapekster.’ ‘Shit, je bent me net voor,’ zegt m’n buurman. De rest komt snel aanlopen na melding. Het dier laat zich een tijdje mooi bekijken voordat hij opvliegt. Vervolgens komt er een groepje barmsijzen overvliegen. Aan het einde van de eerste etappe laat ik halt houden vanwege een beweging voor ons. Er vliegen een paar vogels op en gaan boven in de top van een boom zitten. ‘Zo wat een prachtig gezicht. Er zitten 2 goudvink mannen vol in de zon. Een 3e man en een vrouw zitten een stukje lager. En je raadt al wie er naast me staat.

Woest en stoer
De tweede etappe vindt plaats bij de Ganzenpoel. Nog maar net onderweg of er komt een bui aanzetten. Het levert mooie luchten op waar een grote zilverreiger doorheen zweeft. Vanwege die bui houden we een korte schuilpauze onder de bomen. Als we verder willen blijken er een paar stieren van het merk Schotse Hooglander op ons pad te staan. Er is twijfel in de groep maar de “baas” loopt al. ‘Ja, ga jij maar voorop,’ zegt Peter Ferwerda,‘ want ik ben bang.’ Machtig woeste stoere binken zijn de Hooglanders. De stieren blijven roerloos staan en kijken naar de mensjes waarvan de groot, grotere, grootste twijfelaars, in die volgorde, met een steeds ruimere boog om hen heen lopen. En raad eens wie er nu even niet naast me loopt. Het is erg rustig wat vogels betreft, op een overvliegende raaf na. De wandeling wordt door een bospartij vervolgt zonder noemenswaardige soorten. Op een gegeven moment de vraag om even te stoppen met het gezellige gekeuvel want voor ons langs het pad zijn beweging en geluiden te bespeuren. De stilte van de natuur zit vol geluiden maar in deze tijd van het jaar moet je het vooral hebben van rondtrekkende groepen vogels. Zo heb je niks en zo zit je er midden in. Tijdens het checken van het gepeupel stuit ik op een kleine bonte specht. Albert, die uiteraard naast me staat, is enthousiast want het is een nieuwe soort voor hem. Lang blijft de kleine rakker niet hangen en vliegt weg. Niet ver want we horen zijn snelle torenvalk-achtige gekekker in de buurt. In de groep vogels horen en zien we meerdere soorten waarvan de glanskop weer een nieuwe soort van de dag is. Een stukje verderop vindt Peter de kleine bonte specht terug en laat zich deze keer uitgebreid bekijken. Een groep luidruchtige staartmezen trekt in de tussentijd voorbij. Terug op de parkeerplaats is het tijd om rustig van een stukje brood te genieten. NOT! De zintuigen staan in het veld altijd op schep. Er klinkt een korte roep door het bos. Linda en ik kijken gelijk op en zien in een flits een zwarte specht tussen de bomen wegschieten. De specht laat zich nogmaals horen wat duidelijk maakt dat de vogel door is gevlogen.

Niks, nada, noppes
De derde etappe is in de bossen van Appelscha (Aekenerzand). Een populair gebied voor recreanten. Het is akelig rustig in het bos qua vogels, op een langs vliegende blauwe kiekendief na. Eigenlijk zijn hier altijd wel kruisbekken te vinden in de boomtoppen maar ook hier niks, nada, noppes. Een appje laat weten dat er zojuist een dwerggors is gezien bij de Ganzenpoel, waar we net vandaan kwamen. Het is echter al na 3-en en besluiten dat het mooi is geweest. De woordloze speech volgt nog. De sprekende stilte heeft echter meer te maken met een griepje die me probeert de baas te worden, maar wil het niet weten. Het maakt me gedurende de dag wel steeds stiller. De rollen worden omgedraaid, deze keer kruip ik aan de zijde van Albert en rijdt hij Linda, Anno en een knikkebollende Zondervan naar huis. Baas boven baas?!

Verslag en foto: Meino Zondervan

Share Button
Verslagen 0 Reacties

Gerelateerde berichten

Reacties

Reageer