Word lid!
Nieuws
2
april

2 april 2017, Leeuwarden – Broeksterwoude- Leeuwarden

2 april 2017, Leeuwarden – Broeksterwoude- Leeuwarden

Man, man, man ik sta helemaal te schudden. Volgens mij is er geen foto gelukt door de adrenaline stroom.

Terwijl ik het verslag aan het schrijven ben van de IVN excursie van gisteren krijg ik rond 23.15 uur een appje binnen van maat Harm Dijkstra. “Morgen om 7.00 uur pik ik je op.” “Oh oké, dan moeten we haast maar eens op bed.” Aanvankelijk heeft Harm een route in het hoofd maar die had ik ook al. We maken er een combi van en 12.00 uur weer thuis zijn.

Maf gevoel
We beginnen bij Het Set achter de Grote Wielen vlakbij Leeuwarden. ‘Hey, Harm,’ zeg ik terwijl ik door mijn telescoop tuur. ‘Het lijkt wel of ik helemaal niet op bed ben geweest en het veld uit ben geweest. Maf gevoel.’ Noemenswaardig zijn enkele kemphanen, voor Harm de eerste fitis en rietzanger, baltsvlucht van bruine kiekendieven, een jagende sperwer en een havik dame die langs scheert. Een toplocatie waarbij de opkomende zon het landschap fraai kleurt. Tot zover Harm zijn 058-bestemming.

Ontmoetingsplaats
We gaan door naar Het Houtwiel bij Broeksterwoude. Jaja, daar ben ik gisteren ook geweest met de IVN Leeuwarden excursie maar had in het hoofd om de tijd te nemen om de blauwborsten en de gisteren vroeg gearriveerde sprinkhaanzanger beter vast te leggen. Als we komen aanrijden staat er al een auto. De bestuurder zit er nog in. ‘Het zal toch niet zo zijn dat dit zo’n ontmoetingsplaats is …. ,’ We stappen uit. Oh oh, de portier van de andere auto gaat ook open. ‘Ah jongens,’ klinkt het. ‘Hey Rudy, hoe ist jonguh?’ De wereld is weer klein. Rudy Fopma is een goeie bekende en dus euh …. alhoewel … die fel gekleurde blauwe jas ….. ach moet kunnen. Gedrieën gaan we het gebied in.

Beste verdediging
Hetgeen we zien is een herhaling van gisteren behalve een havik die vlak voor ons langs scheert. Vlak bij een spreeuw langs die onverstoorbaar blijft zitten. Niet bewegen is misschien wel de beste verdediging. Als je hier op zo’n tweede dag komt is het leuk te weten waar de territoriums van de net aangekomen vogels zich bevinden. Twee aangrenzende territoria van blauwborsten bevinden zich in het gedeelte waar de sprinkhaanzanger huist en waar aan de overkant van de vaart goudvinken omhangen. Gisteren zagen we er 1 paartje, vandaag 2 paartjes. Die rooie mannen in de zon staan er gekleurd op. Onder stralende weersomstandigheden nemen we stelling om vogels te platen met het ploppende geluid van wellicht blauw gekleurde heikikkers op de achtergrond. Machtig mooi!

Kritisch blijven
Als er een blauwborst voor me gaat zitten in een boomtop kan ik er niet lang van genieten. ‘GOEDEMORGEN, lukt het wat?’ Er scheuren 3 heren op mountainbikes voorbij. Godsamme, komen die lui hier nou ook al? Toch maar eens aan SBB boswachter Jakob Hanenburg vragen of dat hier is toegestaan. En ja tuurlijk is die blauwborst verdwenen. Er komen een paar herkansingen maar ben nog niet tevreden. De sprinkhaanzanger laat zich heel even mooi zien als hij al ratelend uit een struik omhoog kruipt. Zwaar balen als er dan achteraf 1 takje voor zit waar de camera op had gefocust. Rudy pakt ‘m wel maar met de kop de verkeerde kant uit. Jaja, kritisch blijven. De beleving is er niet minder om. Bij een andere struik gok ik er op dat daar de weinig gekleurde zanger tevoorschijn komt. Een goede gok! Goedemorgen meneer de ratelaar.

Ochtendconcert
‘Daar komt nog een blauw gekleurde jas aan,’ zegt Harm. ‘Dat kan er maar 1 zijn.’ Linda Veeman komt aanlopen met Baukje de Haan die elkaar op de parkeerplaats hadden ontmoet. Linda blijkt hetzelfde idee als mij te hebben. De blauwborst in de herkansing nu ze nog mooi te zien zijn tijdens de balts. Wij blijven niet lang meer. Het ochtendconcert neemt snel af. De vogels duiken grotendeels weg om een hapje te eten of te rusten. Tot zover mijn bestemming.

Lekker vroeg
Terug naar Harm zijn bestemming. Terug naar 058. Eerst naar Blitseard. Bij aankomst blijken er niet veel meeuwen op de steigers te zitten. ‘Volgens mij kunnen we wel weer omkeren,’ zegt Harm. Toch rijdt hij verder. Toch even op ringen checken. ‘OH HEY een visdief. Op die meerpaal links,’ roept mijn maat. Zo-de-knetter, lekker vroege waarneming weer. Gauw bewijsplaten schieten en hup in de 058-waarnemers appgroep.

Blunder
‘Nou nog even een klein uurtje bij de kokmeeuwenkolonie kijken en dan naar huis.’ Nou, dat “even” is een verraderlijk woord. Even bestaat niet, roep ik wel eens. Ja, even langer dan. Harm wordt helemaal blij van het meeuwenlawaai. ‘Wacht maar tot er 1 alarm slaat. Dan gaat de hele handel schreeuwend omhoog.’ Het gaat dag en nacht door. Hij hoort het ook als hij op bed ligt. Een uniek, min of meer uit zichzelf ontstaan natuurgebied. Een natuurlijke postzegel midden in de stad. De omwonenden vinden het ook mooi. Niet voor niks hebben ze de graafmachines tegengehouden die midden in het gebied in het broedseizoen van doel waren om er een 15 meter brede vaargeul te graven. Het lijkt er wederom op dat Gemeente Leeuwarden zakelijke belangen voorop stelt in plaats van natuur. De zoveelste Gemeentelijke blunder volgens een voorbijganger.

Extase
Harm heeft een wens. Hij hoopt nog eens dat er zwartkopmeeuwen langskomen en dat ze dan aan de overkant op de oever gaan zitten om een mooie foto te maken. Wat eten, drinken, aalscholver in vol broedkleed platen en genieten van die lawaaipapegaaien als ze weer eens in paniek zijn. Tijdens het gesprek met die voorbijganger horen we beide een stukje zang …. ‘Blauwborst,’ zeggen we bijna tegelijk. Maar helemaal zeker zijn we niet. Er klinken ook flarden winterkoning en boomkruiper zang tussen al het kokkie-geweld door. Het houdt ons bezig waardoor het uurtje al even langer duurt. Uiteindelijk laat het beestje zich kort zien en hebben we zekerheid. Met dank aan de blauw gekleurde borst meneer zijn we even langer blijven hangen en maar goed ook want plotseling roept Harm. ‘Zwartkopmeeuwen!!’ En inderdaad. Boven ons langs zeilen, mooi in formatie vliegend, 2 zwartkopmeeuwen met hun mauwende roep. Harm is in extase. Blind voor alles en iedereen staat hij midden op het fietspad met dan weer zijn camera en dan weer zijn verrekijker. ‘Volg ze, volg ze.’ Gevangen in mijn camerazoeker zie ik ze de kolonie in vliegen en verdwijnen achter een rietkraag. Tijd voor de ontlading. High five!! Terwijl we nog vol adrenaline staan na te praten begint Harm weer te stuiteren. De zwartkopmeeuwen zijn verplaatst. Ze zitten vooraan op de oever. Een wens komt uit. Als ik omkijk is Harm verdwenen. In alle commotie is hij naar een plekje gedraafd om foto’s te maken, hij is zo hyper dat hij vergeet waar de zon staat. Zelf ga ik juist de andere kant op omdat het licht daar beter is. Veel tijd krijgen we niet eer de zeldzame beestjes met hun maagdelijk wit gekleurde vleugels weer vertrekken.

Speciaal drankje
Als voorspelt is het kleine uurtje even later geworden. Om 12.40 uur gaan we richting Marsum maar Harm is nog niet geland. Hij begint er zelfs harder door te rijden. Eenmaal in Marsum weet ik wel een manier om hem tot bedaren te krijgen. Daar heb ik een speciaal drankje voor in een groen gekleurd flesje. Harm belt zijn vrouw Ida om te zeggen dat hij er niks aan kan doen dat het wat later wordt. ‘Het is Meino zijn schuld, ik moet eerst een medicijn of 2 van hem innemen om rustig te worden want we hebben weer een geweldige ochtend gehad.’ Een bont gekleurde ochtend!

Tekst en foto: Meino Zondervan

Share Button
Verslagen 0 Reacties

Gerelateerde berichten

Reacties

Reageer