april

8 april 2018 Houtwiel – Damwoude

Wat een verwennerij. Vandaag opnieuw goed weer. Niet te houen en erop uit. De blauwborst mannen komen binnen en zijn die eerste periode zo gek als een deur. Druk met baltsen en vaak geen oog voor een mensending met een camera.

Sorry
Het gaat ongelofelijk hard met dit weer. De eerste rietzanger, snor en sprinkhaanzanger. De roerdomp dompt er op los. Bruine kiekendieven voeren al roepend baltsvluchten uit. Maar het doel is de blauwborst. Er zijn meer kapers op de kust. Al snel heb ik mijn eigen fotomodel ontdekt maar juist als het erom gaat hoor ik achter me iemand naderen en is de vogel gevlogen. De beste man heeft een jas aan van Staatsbosbeheer vrijwilliger en wou de blauwborst ook wel fotograferen. ‘Sorry,’ Tsja… alle recht natuurlijk. Dan maar een volgende vogel zoeken. Als die is gevonden is het eerst observeren. De brave borsten houden vaak een vast patroon aan van zangposten waar ze landen na een balts(parachute) vlucht. Dan is het settelen op een geschikt plekje met de zon in de rug en als het even kan een mooie achtergrond. Maar mijn blauwborstje wil niet echt terug komen. Als ik omkijk zit de staatsbosvrijwilliger achter me met het hoofd boven het maaiveld uit. Oké dan. Een stukje verderop zit een andere fotograaf bij een stapel gekapt hout. Die heeft meer succes. De tijd houdt ik ook in de gaten want op een gegeven moment worden de zangvogels rustiger en is de kans zo goed als verkeken. Ze houden een soort lunchpauze zeg maar.

SBB-Schaduw
Mijn buurman heeft schijnbaar genoeg materiaal geschoten en pakt op. Mooi, dan overnemen die stek. Mijn SBB-schaduw volgt al snel en ploft naast me neer. Hij zit goed qua dekking dus laat maar geworden en praten we wat tot de blauwborst terug komt en van vlakbij op de plaat kan. Dit is een fijn model. En weg is het beest weer naar een volgende zangpost. Weer even kletsen terwijl aan de overkant van het kanaal een matkop druk zit te roepen. Plots is de blauwborst achter me te horen. Heel dichtbij. Het dier komt al zingend naar beneden dwarrelen en dreigt op mijn pet te landen. De SBB man zit er met open mond naar te kijken. Vlak voor ons langs ploft het dier neer en begint te foerageren. Een foto lukt niet. Te dichtbij en pitrus zit in de weg. Dan maar gewoon genieten van het moment.

Vliegenvanger
Als we gaan staan volgt een nieuw moment. Een witte vlek in een boomtop trekt mijn aandacht. ‘Hey, de klapekster is er nog.’ Het is ook gelijk duidelijk waar de matkop zich druk om maakt. Die zit er vlak onder te miepen. Het is weliswaar ver weg maar tijdens het fotograferen is te zien hoe de klapekster een braakbal naar buiten werkt en laat vallen. Daarna vliegt het verder van ons af. Het is aan de andere kant van het water dus besluit ik om erheen te lopen om een gokje te wagen. En daar is mijn SBB-schaduw ook weer en loopt met me mee. Terloops meldt hij dat het voor hem wel handig is om er snel te komen want hij is op de fiets. Aha, dat is mooi. Tijd om hem te volgen en wel op zijn pakjesdrager. Hij pruttelt een beetje tegen bij dit voorstel ‘maar ah juh, moet lukken toch,’ en spring achterop met de mededeling dat hij een volgende keer meer lucht in zijn banden moet doen. We vinden de klapekster terug maar is verkast naar een andere locatie. Hij maakt mooie vluchtjes om insecten te vangen en keert terug naar daar waar hij de vlucht startte. Vliegenvanger gedrag. Uiteindelijk vliegt de vogel naar een kale boom op de overkant waar we net stonden. Enkele vogelaars hebben de klapper ook ontdekt en lopen er heen. Niet erg handig want ze jagen de vogel dieper het gebied in. De drukte met bootjes in het kanaal helpt ook niet echt.

Dus spring ik weer achterop de fiets. ‘Oh, wil je ook weer een lift mee terug;’ zegt de SBB man. ‘Jep, wel zo makkelijk.’ ‘Ach ja je moet elkaar wat helpen nietwaar,’ zegt de brave borst. Zo is het. Bij m’n auto spring ik eraf. ‘Hartstikke bedankt en tot kiekes.’