Op pad met Meino Zondervan: de Zwarte Ibis

1 maart 2014, Leeuwarden/Drachten

“Een ijsvogel”, roepen we in koor. De man met de digiscoop laten we verbaasd achter. Wie gaat er nou ijsvogels kijken terwijl er een zeldzame zwarte ibis rondstruint. Wij dus!

Vanmorgen werd ik opgehaald door de gebroeders Geert en Harm Dijkstra. Het was niet bepaald lekker weer maar we zijn erger gewend. Vogelen in de buurt. Eerst achter gevangenis De Marwei in Leeuwarden rondneuzen. Daar zouden ijsvogels moeten zitten. We vonden ze niet, Wel een paartje goudvinken. Dan naar De Kleine Wielen. Daar was wel een ijsvogel paartje aanwezig. Ze zaten op de wortels van een omgewaaide boom aan de waterkant. Werkelijk bloedmooie wezentjes. Er spatte een houtsnip voor ons omhoog, grote bonte spechten hadden een hoop lawaai terwijl ze achter elkaar aanjakkerden. Een matkop liet zich horen en Harm zag een kleine bonte specht vliegen. Nog voor negenen al een topscore. Het wordt nog leuker. Bij de golfbaan in de buurt treffen we al rondstruinend twee bokjes aan. Ze vliegen weg in een rechte lijn zonder wat te zeggen. Dit in tegenstelling tot zijn grotere broertje de watersnip die al roepend en zigzaggend opvliegt. Prachtige waarneming. Niet te lang nagenieten want boven ons komen twee sperwers overvliegen die voor ons in de bomen gaan zitten. Een paartje. Harm weet ondanks het slechte licht toch een foto van het vrouwtje te maken.

In de auto even op temperatuur komen, wat eten en buienradar checken om te kijken wanneer het droog wordt. Bij Feanwalden-Oer de Wiel lopen we een flink stuk. Grote zaagbekken, nonnetjes, zingende rietgorzen e.d. Op het pad vinden we ‘sterrenschot”. Braaksel van een reiger die kikkers met geconcentreerd kikkerdril in hun lijf hebben opgevreten. Dat kikkerdril, nog zonder eitjes, absorbeert al het vocht in de reigermaag. Vind reigertje niet leuk. Het is pijnlijk en dus braken maar. Het weer klaart op. Windstil (op enkele broekwinden na). Heerlijk wat een rust. Puur genieten. Alhoewel … mijn geblesseerde arm speelt op. Aspirines vergeten. Blij dat we weer in de auto zitten.

Op naar Drachten om ook maar eens even bij de zeldzame zwarte ibis te kijken die hier nu al vier weken vertoeft. Het beestje zit bij een nieuwbouwwijk op ruig terrein begroeit met pitrus en een rietveld. Klein hoefblad komt hier al mooi in bloei te staan. Als we aankomen rijden worden we al begroet door een plaatselijke vogelmeneer. “Ik heb jullie nog niet eerder gezien”, zegt hij. “Bent u de stadsboswachter” vraag ik hem sarcastisch. Ik kreeg haast het idee dat hij om entreegeld zou gaan vragen maar de beste man zat gewoon verlegen om een praatje. Op een paar meter afstand stapt de zwarte ibis rustig rond. Emelten, engerlingen en wormpjes uit de grond trekkend. Wormpjes worden overigens keurig in een waterplas afgespoeld. Prima opvoeding gehad. Terwijl we samen met nog een paar fotografen drukdoende zijn met onze hobby, vindt een gefrustreerde ‘local’ het nodig om met zijn auto vol gas en met piepende banden vlak bij ons langs te scheuren. WTF. Wat een mafkees. Je mag ons een stelletje gestoorde natuurfreaks vinden maar zover ik weet doen we niemand kwaad. Een man probeert op zijn fiets zittend ook een foto te maken maar gaat hierbij bijna onderuit. De ibis schrikt hiervan en gaat op de wieken. “Grutte onkool”. Als we samen met nog een man gaan kijken waar hij gebleven is horen we een hoog schril geroep. “IJSVOGEL”!! De ibis heeft zijn beurt gehad. Zeldzaam of niet, een ijsvogel is vele malen mooier om naar te kijken. We ontdekken ook hier een paartje van deze blauw oranje pareltjes. We horen hier ook nog een roepende waterral en zien een goudvink langs komen. Prachtdagje.

Na Geert in Leeuwarden afgezet te hebben gaan we nog even in de Ryptsjerksterpolder kijken. Hier o.a. drie goudvinken . Aan de zijde van het kantoor van It Fryske Gea gaan al kieviten over de “wjuk’. Twee haviken, baltsende buizerds en op de plas vele watervogels.

Meestal als we op pad zijn beleven we wel iets aparts … zo ook nu weer. We waren aan het eind gekomen van het doodlopend landweggetje in de Binnemiedepolder. We hadden het liever niet gezien maar ja … je vraagt je eerst af wat doen die twee mannen daar midden in de rimboe. (achter de Grote Wielen). Stropers misschien? Met de verrekijker even checken. Sjezus Harm, dit geloof je toch niet … gadver-de-gadver. Harm was al stil gevallen en zat met verbazing te kijken. Ieder zijn hobby en ze doen niemand kwaad in zoverre maar dit is een reden om met piepende banden weg te scheuren. Doen we niet want het landweggetje is daar nou niet bepaald geschikt voor. “Jasses, het beeld blijft me op het netvlies hangen, zei Harm toen we op de terugweg waren. Kleine afbreuk op verder een geweldige dag met vele vogels en een hoop prettig geouwehoer!! Harm kan in Marsum nog even van ‘onze’ ransuilen genieten als positieve afsluiter.