januari

27 januari 2018 – Friese kust

Soms gebeuren er dingen op een tijdstip waar je dan net ook aanwezig bent. Elke actie voor dat moment had het tijdstip van aanwezig zijn verandert en krijg je niks mee van dat gebeuren. Of … je bent er blind voor en gaat er volledig aan voorbij.

Het lijkt vooral in de ochtend goed wat het zonlicht betreft. Nogmaals langs de kust om te kijken of het slaagt om betere foto’s te maken van sneeuwgorzen, fraters en strandleeuweriken. Dorris Wijnenga komt over vanuit Drenthe om het ook mee te maken, het zijn nieuwe soorten voor haar. Dat niet alleen. Langs de kust te vogelen is een geheel nieuw ervaring dus stap maar in.

Stel dat ik niet eerst naar de bakker moest omdat thuis het brood op was en we daardoor een half uur later dan afgesproken vertrokken. Stel dat Dorris op tijd kwam maar nogmaals Marsum niet kon vinden en we daardoor nog eens 10 minuten later vertrokken. Stel dat …..

Onbekende dreiging
Bildtpollen-oost. De zon is er bij maar zodra we over de zeedijk rijden trekken er dikke wolken voor de koperen ploert en zien we hem de gehele dag niet meer terug. Een wandeltocht naar de kustlijn blazen we af. De kwelders zijn kletskledder nat, het is eb en er staat en vrij stevige frisse aflandige ZZW wind. Dat zit ook al tegen maar vanuit de warme auto valt er genoeg te zien. De vele 1000-en brandganzen die massaal het luchtruim kiezen bij een onbekende dreiging. Wat een machtig luidruchtige happening is dat. Veel rietgorzen in de ruigte. Voor ons spatten 5 holenduiven op waarvan 1 groter exemplaar met een lange gebanderde staart. Die blijft achter en gaat op een paal zitten. Het is een havik die jacht maakte op de duiven maar miste. Als we verder willen komt er een flinke wolk kleiner spul aan kwetteren. ‘Ja daar zijn de fraters.’ Een dikke 70 stuks. We wachten tot ze bij ons in de buurt landen maar helaas. Als we stijl bij de zeedijk op verder rijden komen ze alsnog aanvliegen. Dorris wordt gesommeerd om haar nieuwe soorten in te voeren via de app Obs-mapp. Dat hoort er bij als je mee wilt doen in het vogelwereldje en het is een mooie manier om voor jezelf bij te houden wat je allemaal hebt gezien. Er komt een blauwe kiekendief in vrouwkleed aanvliegen, doe die er gelijk ook maar bij. Stel dat …

Nieuwe discipline
In de buurt van de Seedykster toer zien we weer een havik. De rover komt volgens het boekje van over de zeedijk aan knallen. Laag en snel …. waar gaat hij heen. Er zit alleen een jonge zilvermeeuw in zijn aanvalslijn. ‘Wow …. kijk nou dan. Hij spat op die zilver.’ Het is een eindje bij ons vandaan en er zitten wat obstakels voor. We zien steeds 2 paar vleugels de hoogte ingaan. ‘Hij zit er boven op.’ Snel doch voorzichtig rijden we een paadje in naast het gebeuren en een slenk. Als we er zijn zien we dat de havik de meeuw, die groter is dan hijzelf, de slenk in sleurt. Met zijn vleugels uitgespreid in een halfslachtige ommanteling gaat hij er bovenop zitten. Beide liggen ze in het water, de juveniele zilvermeeuw wordt voor onze ogen verzopen. De havik kijkt ons aan met een lege blik. ‘Hey, hij mist een oog aan de linkerkant.’ Zou dat de reden zijn dat hij het risico neemt om een grotere prooi dan hijzelf te pakken? Of het tot een nieuwe discipline hebben doorgevoerd om te overleven met zijn handicap. Na een tijdje is het gedaan met de meeuw en zwemt de havik met zijn prooi naar de andere zijde van de slenk. Zijn vleugels gebruikt hij als roeispanen net als visarenden laten zien als ze een zware vis hebben geslagen. Met een hoop gefladder trekt de havik-man de dode meeuw op de oever. ‘Dit heb ik nog nooit gezien,’ zegt Dorris. ‘Nee, en heel veel mensen krijgen het ook nooit niet te zien. We mogen onszelf gelukkig prijzen. Hoe is het mogelijk dat dit juist nu gebeurt. Stel dat … we iets later of vroeger waren langs gereden.’

Niet tevreden
Deze beleving gaat vandaag niet meer overtroffen worden. Bij polder Bokkepollen zien we ver weg een ruigpootbuizerd. We vinden de doelsoorten van vandaag. Zelfs in 1 groep. Op ’t Schoor bij Ternaard trekken sneeuwgorzen, strandleeuweriken en fraters met elkaar op. Maar door het grijze weer opnieuw niet tevreden met het fotoresultaat. Oeverpiepers bij Holwerd. Een vroege witte kwikstaart bij Nes. Een sperwer (flapflap) die de weg oploopt bij de Bantpolder. Grote zaagbekken op het Lauwersmeer. De tocht eindigt in de Ezumakeeg. Kluten, pijlstaarten, slobeenden e.d.

Een geweldige ervaring rijker, nieuwe Friese kustsoorten voor Drentse Dorris. De weersomstandigheden waren opnieuw niet ideaal. Maar stel dat we niet gegaan waren …