Word lid!
Nieuws
13
maart

Bakkeveen, 13 maart 2016

Bakkeveen, 13 maart 2016

‘Oh shit, mijn monopod zit vast. Waaraan?’ Naast me staat Harm, krom van het lachen. ‘Godsamme Matthijs, hoe krijg je voor elkaar’. Hij is echter zo gefocust dat er totaal geen reactie volgt.

Het is nog zwart als de nacht als ik Matthijs om 5.30 uur ophaal. Het is nog zwart als de nacht als ik Harm Dijkstra om 5.45 uur ophaal. Het is nog zwart als de nacht als we langs de kant van de snelweg een kerkuil met prooi zien zitten. Het zwart van de nacht is zo goed als verdwenen als we om 6.30 uur parkeren bij de Slotplaats bij Bakkeveen. Doel vandaag, de zwarte specht!

Subwoofer
Het is een half uurtje lopen naar de plaats waar er eentje is gezien. In marstempo doorkruisen we het bos. Het is al lekker druk met zang van mezen, zanglijsters en goudhanen. Van alle kanten klinkt geroffel van grote bonte spechten. Een drumconcert in dolby surround maar die ene met subwoofer ontbreekt. Dat geeft me een slecht gevoel. Die zwarte jongens kunnen roffelen en roepen als de beste en hadden we onderweg allang moeten horen. Even denken we beet te hebben maar blijkt weer een grote bonte die een flinke holle dode tak gebruikt om te roffelen. Daarnaast is de roffel van een zwarte specht langer. Op het punt waar het moet gebeuren is het akelig stil. Wel vinden we sporen van aanwezigheid. Ik heb het vermoeden dat het dier naar de naastgelegen Duurwoudsterheide is verkast waar ook 1 is gemeld. Hier ook graafsporen van dassen. Het is een prachtig stukje natuur bij een vennetje midden in het bos. Het vriest nog licht, de rijp maakt het landschap nog mooier. Reeën steken vlak voor ons over. Sijzen sjezen door de boomtoppen. Matkoppen en zwarte mezen hebben het druk met elkaar. Een grote lijster zit hoog in een spar te zingen tegen een helder blauwe lucht.

Plan B
Licht teleurgesteld lopen we terug naar de camping. Plan B: de groene specht. Onderweg horen we nog een goudvink. Net als vorige week merken we dat het in de buurt van de camping en de slotplaats het meeste is te beleven. De middelste bonte specht en groene specht melden zich hier al vlot. Een foto maken valt niet mee. Op de camping nemen we stelling waar de groene in de buurt is. Matthijs heeft gisteren gevoetbald en is niet de soepelste vandaag. ‘Matthijs je rugzak schuurt tegen de muur, dat maakt lawaai. Af dat ding’. Hij doet er lang over voor hij zijn rugzak af heeft en zich eindelijk naast ons nestelt. Harm en ik zijn er dan alweer klaar mee en pakken lachend op. We raken Harm kwijt als we een poging doen om een glanskop te platen. Als we even later 2 eekhoorns zien komen we Harm weer tegen die 2 caravans verderop dezelfde 2 eekhoorns heeft ontdekt.

Blije verrassing
‘Jongens we zijn aan het jagen, dat moet anders’. Inmiddels hebben we al flink wat kilometers achter de kiezen. Het is 10.00 uur. Rond deze tijd wordt het rustiger met de vogelen zang. In de buurt van de Slotplaats midden in het bos tussen groenblijvende struiken settelen we ons op een paar gevelde boomstammen om een hapje te eten en gewoon kijken wat er op ons afkomt. De groene specht heeft duidelijk zijn territorium in de buurt. Het dier lacht ons de hele tijd toe en komt enkele keren langs scheren. Harm voegt zich iets later bij ons en had al laten weten dat hij 3 kleine bonte spechten had gespot. Deze komen nu ook weer voorbij. Er jakkeren er 4 achter elkaar aan. Die hadden we hier nog niet eerder gezien. Een blije verrassing. Er komt eentje boven ons hangen. Met gespreide vleugels zweeft het diertje over ons heen. Even later roffelend op een tak. Duidelijk een langere roffel en zachter dan de grote bonte specht. De middelste horen we vrijwel constant roepen. Alle voorkomende spechten, op de zwarte specht na, hebben we nu gezien en gehoord. Plots hoor ik kauwtjes alarm slaan. De andere 2 mannen proberen de groene specht te spotten die ergens in de buurt zit te roepen en missen de havik vrouw die langs de rand van het bos scheert. Ook de 3 mauwende buizerds die vlak boven ons hangen ontgaat ze. Hoog in de top van een boom foerageert een keep. Gewoon ergens gaan zitten levert een scala aan mooie observaties op.

With horns up
‘Sssst stil, er komt iets naar ons toe’. We horen steeds luider wordend geritsel. Langs achter komt iets aan. ‘Ja daar, een rode eekhoorn komt over de dode bladeren aandraven’. De rooie rakker verdwijnt achter een grote beuk. Plotseling komt het dier op ooghoogte om het hoekje van de stam en bekijkt ons …. en wij hem. Prachtig zoals die rooie “with horns up” ons bespied. Plots is hij weg. ‘Waar is dat beest’, vraagt Matthijs. ‘ Nou kijk maar eens boven je’. De eekhoorn zit nu boven ons en zit precies in een V-splitsing opnieuw naar ons te koekeloeren. Who is watching who. Vorige week, tijdens een excursie met IVN Leeuwarden, waren we hier ook en blij dat we ver van ons vandaan een eekhoorn zagen. Dat is vandaag anders. Voor ons schiet de 1 na de ander door de bomen. Machtig mooi om te observeren hoe de lichtvoetige beestjes zonder twijfel van tak naar tak springen.

Kwetsbare onderdelen
Wegens andere verplichtingen willen we rond12.30 uur thuis zijn. ‘Oké boys, we hebben nog een klein uurtje. Zullen we nog even bij het bruggetje kijken, stel ik voor. Dat is geen verkeerd besluit. We lopen eerst een klein stukje door dicht bos met lage struiken. Een houtsnip vliegt op. Daarna staan we nog maar net bij het bruggetje of er gebeurd van alles. Vlak boven ons hoofd roepende boomklevers. Voor mij eigenlijk te dichtbij voor de 400 mm lens. Naast ons landt een ienie-mini spechtje (formaat spreeuw) op een flinke dode tak boven ons in een beuk. Het beestje inspecteert een oud hol op voedsel. ‘Wow, een kleine bonte specht’. Onze fotocamera’s zwaaien naar rechts. Er landt nog een specht op hetzelfde stuk. ‘Nog 1’. ‘Nee man dat is een middelste’. Zitten er 2 zeldzamere soorten spechten in 1 beeld. Machtig. De kleine laat zich verjagen. De mibo vliegt ook verder. We huppelen er achteraan. De camera’s maken overuren. De kleine laat zich opnieuw zien. Links van me landt iets vlakbij op een takje. Een sijs zit prachtig in de zon. Snel een paar foto’s maken en terug naar de kleine bonte. De monopod (een enkelvoudig uitschuifbaar statief) zit helemaal uitgeschoven aan mijn toestel bevestigd maar heeft geen functie omdat alles hoog in de bomen zit. Als ik de camera omhoog beweeg zit ik plots vast. Matthijs is voor me komen staan. De monopod is bij hem tussen zijn benen belandt. Schijnbaar heb ik geen kwetsbare onderdelen geraakt want hij gaat onverstoorbaar door met het vastleggen van de kleine bonte specht. Harm ziet het gebeuren en kan zijn camera niet meer stilhouden.

Capriolen
We hebben toeschouwers. Wandelaars zijn nieuwsgierig geworden als ze onze capriolen zien. De kleine bonte spechten zijn inmiddels begonnen met een prachtige bals dans. Het mannetje probeert het vrouwtje te imponeren door zijn vleugeltjes uit te slaan en zweeft als een nachtvlinder van boom naar boom. Het lijkt ook wel een beetje op een veldleeuwerik die als een parachuutje naar beneden komt. De 2 mensen die bij ons zijn komen staan gaan niet verder. Ook zij staan gebiologeerd naar het tafereel te kijken. Fantastisch om dit te mogen aanschouwen. De missie mag dan niet geslaagd zijn, dit geweldige slotakkoord bij de Slotplaats hadden we voor geen goud willen missen. En die zwarte specht …. och, die komt nog wel.

Foto en tekst: Meino Zondervan

Share Button
Algemeen / Verslagen 0 Reacties

Gerelateerde berichten

Reacties

Reageer