Rayonvergadering BFVW Terschelling

Weet je wel zeker dat het een ruigpootbuizerd is en niet een blauwe kiekendief?’ In een oogopslag is het Rudy en mij duidelijk dat dit een ruigpoot betreft. Biddend met lange vleugels en soepele slag. Witte staartveren met eindband. De meneer die de vraag durfde te stellen krijgt een zwijgend antwoord want een paar minuten later vliegt er een blauwe kiekendief bij de ruigpoot langs.

Voor Vogelwacht Terchelling is het moeilijk om op rayonvergaderingen aanwezig te zijn. De vergaderingen vinden altijd in de avonduren plaats. Een boot terug naar het eiland kun je dan wel vergeten. Dus werd er voorgesteld om het dan een keer op Terschelling te organiseren. Het voorstel werd opgepakt en dus gaan enkele bestuursleden per vogelwacht van o.a. Dronrijp, Berlikum, St. Anna, Beetgum, Boksum, Marsum en een delegatie van het B.F.V.W. hoofdbestuur vandaag naar Skylge.

Om 10.00 uur zitten we in Café Restaurant Zonneweelde in Hoorn. Het wordt een prettige vergadering waaruit blijkt dat de heren van Terschelling het prima voor elkaar hebben. De voorzitter blijkt een ervaren en uitstekend spreker te zijn. Ze hebben het erg druk met hun taken en het onderhouden van contacten met vele instanties waarmee ze te maken krijgen op het eiland. Hun weidevogelresultaten doet ons watertanden. Op het eiland zijn geen vossen, dat scheelt een slok op een borrel. De stippenkaart laat zien dat er gebieden zijn waar heuse kolonies kievit zit en dan krijg je een flinke defensieve luchtmacht als er een predator in de buurt dreigt te komen. Opvallend is ook de scholekster die het hier uitstekend doet. Een negatief punt is de macht die organisatie Oerol heeft. Tuurlijk brengt het een hoop centen in het laatje voor het eiland maar de natuur heeft flink te lijden van het feestgedruis. Zo heb je een weiland vol broedgevallen en zo staat het er vol met tenten, tribunes en muziekinstallaties. Weg broedkolonie. Er zijn meer ideeën/plannen om kwetsbare gebieden op te eisen voor Oerol. Vogelwacht Terschelling houdt hun hart vast en zijn dan ook geen fan van het Oerolfeest.

Na het nuttigen van enkele alcoholische versnaperingen en een uitstekende lunch gaan we rond 1300 uur naar buiten. Er worden 5 terreinauto’s voorgereden. Samen met collega bestuurslid Sjoerd Hovenga stap ik in de stoerste en grootste auto. Deze Ford met zijn 500 PK is bestemd voor grote en stoere mannen. Feugelmaat Rudy Fopmavan Vogelwacht St. Anne valt niet in die categorie en stapt in een meer van zijn formaat kleinere, vele malen minder stoer wagentje. Dat lot ondergaat onze eigen voorzitter Dirk Hovenga ook. Niks mis mee natuurlijk. Het rijdt ook maar ik heb mijn voorkeur en heb enorm genoten van de rit in de grote stoere bak. De man achter het stuur is logischer wijs een grote stoere echte eilander. Jagen, garnaalvissen (zijn kotter ligt in de haven), jutten, nazorgen. Dat zeg ik, een stoere eilander.

Bij het instappen valt me gelijk op dat er een dood vogeltje op het dashboard ligt. ‘Krijg nou wat, je hebt een drieteenstrandloper in je auto liggen’. ‘Ja mooi hé, lag op het strand’. ‘Het beestje is nog mooi gaaf om op te zetten’. ‘Wat voor ding?’, vraagt Sjoerd. ‘Een drieteenstrandloper, die beestjes die met de vloedlijn meedraven’. ‘Ooohh die’, helder!’ De rit brengt ons eerst langs de succesvolle weilanden aan de wadkant. Een hoge waterstand, greppels en plas-dras stukken maken het hier een walhalla voor weidevogels. De kolonne auto’s rijdt hotsend en klotsend door het landschap en jaagt op een gegeven moment een roofvogel op. Een man slechtvalk. Hij gaat op jacht. De valk krijgt gezelschap van een grotere uitvoering van hem zelf. Mevrouw slechtvalk. Tezamen scheren ze de zeedijk over en verdwijnen uit zicht. Als we even later stoppen voor een educatief praatje krijg ik het vermoeden dat Rudy me zit te stangen. Volgens hem was het niet de slechtvalk maar de havik die we hadden gezien. ‘No f…king way’. Als we de boel op een rijtje zetten kan het niet anders dan dat hij een havik heeft gezien en de slechtvalken heeft gemist. En visa versa. We hebben beiden genoeg kennis in huis om deze soorten van elkaar te onderscheiden. Ook op grotere afstand. Terwijl 1 van de Terschellingse vogelwachters staat te vertellen hoor ik de alarmroep van een merel. Vlug kijken … ja hoor daar knalt een sperwer de struiken in.

We steken het eiland over en rijden het strand op. In westelijke richting. De Ford wordt in de 4×4 stand gezet en heeft geen enkele moeite met het zand. Machtig mooi. Toevallig is er ook een Worldcup wedstrijd van zeilwagentjes gaande op het strand. Als we de drukte hebben verlaten komen we op een enorme zandvlakte bij paal 3/4. Echt wel mooi hier. Op andere plaatsen verdwijnt er zand maar op dit stuk groeit het aan. Grijze zeehonden liggen te luieren. Opvallend veel grote mantelmeeuwen zitten hier. We stappen uit en gaan tussen 2 duinpanden door om uitzicht te krijgen op het gebied erachter met de ruigpootbuizerd als gevolg. Dat we hoofdzakelijk met weidevogel mensen te maken hebben blijkt uit de lauwe reacties. Ze knikken van ja maar waarschijnlijk horen ze vandaag voor het eerst van het bestaan van deze soort. Midden in dit prachtige stuk natuur krijgen we een borrel aangeboden van de ‘skygenaren’. Een lekkere en hartverwarmende jutters bitter. Bij het voormalig militair oefenterrein nemen we ook nog een kijkje. Er worden nog steeds hulzen en kogels geruimd. We rijden om de punt van het eiland heen en komen uit bij het Groene strand. Kwart over 3 zijn we weer in de haven. Handen worden geschud. Bedankjes en lovende woorden worden uitgewisseld. Prachtige dag. De volgende rayonvergadering is Dronrijp aan de beurt. Er wordt afgesproken dit ’s morgens te doen zodat Terschelling er ook bij kan zijn.

We hebben nog een uur de tijd voor de boot naar Harlingen vertrekt. Als Marsumer wacht doen we een slagje door het dorp en belanden in Café Zeezicht voor nog een biertje. Rond half 6 zijn we thuis. Snel eten en omkleden en door naar Leeuwarden om een concertje te pakken met enkele kameraden. Met een ouderwets gezellige stapavond als gevolg. Een pittige maar super mooie dag. Afgelopen week zijn er 2 bekenden overleden. Dat doet je andermaal beseffen dat het NU te beleven is. Dat is me vandaag wel weer gelukt!

Tekst/foto: Meino Zondervan